در این سوره يک آيه پیرامون مهدویت وجود دارد
«يعرف المجرمون بسيماهم فيؤخذ بالنواصي و الأقدام.»[1]
مجرمان با قيافه هايشان شناخته مى‌شوند و آنگاه آنها را با موهاى جلوي سر و پاهايشان مي‌گيرند (و به دوزخ مى‌افكنند).
شيخ مفيد (قدس سره) از معاوية بن عمار نقل مى‌كند كه امام صادق (عليه السلام) فرمود: اى معاوية، مردم اين آيه را چگونه تفسير مى‌كنند؟
عرض كردم: مى‌گويند: روز قيامت مردم را از سيما و چهره هايشان مى‌شناسند.
حضرت فرمود: دروغ مى‌گويند، آيا خداوندى كه مخلوقات را آفريده، نيازى بر اين دارد كه آنها را از سيمايشان بشناسد؟
عرض كردم: اى پسر رسول خدا پس معنى آيه چيست؟
حضرت فرمود: زمانى كه قائم ما (عجل الله تعالى فرجه الشريف) قيام كند! خداوند سيماى دشمنان ما را به ايشان مي‌شناسد، پس امر مى‌كند به آن حضرت كه آنها را گرفته با شمشير سرشان را از تن جدا كند.[2]
پی‌نوشتها:
[1]. رحمن آيه 41
[2]. الف ) تفسير برهان ج 4 ص 268 - ب) سلیمان حنفی قندوزی، ينابيع الموده ص 429 ـ به اختصار .
