امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت آدم (علیه السلام) می‌پردازیم.

خداوند آدم را خليفه خود در تمام زمين قرار داد و او را وارث آن ساخت و چنين فرمود: « اني جاعل في الارض خليفه» [1] ، همانا من در زمين جانشيني قرار مي‌دهم.

خداوند حضرت حجت (عليه السلام) را نيز وارث زمين و خليفه خود در زمين قرار خواهد داد، چنانكه از حضرت ابي عبدالله الصادق (عليه السلام) مروي است كه در تفسير آيه: «وعد الله الذين امنوا منكم و عملو الصالحت ليستخلفنهم في الارض» [2]، فرمود: او قائم و اصحابش مي‌باشند و هنگام ظهورش در مكه در حالي كه دست بر صورت مي‌كشد، مي‌گويد: « الحمد لله الذي صدقنا وعده و اورثنا الارض ...» [3]؛ سپاس خداوندي كه وعده‌اش را درباره ما راست گردانيد و زمين را به ميراث ما در آورد.

در حديث مفصلی آمده كه: حضرت مهدی، خروج مي‌كند در حالي كه ابري بالاي سرش سايه افكنده و در آن منادي چنین ندا مي‌كند: اين مهدي خليفه خداست، از او پيروي كنيد.

گريه آدم (عليه السلام)

از پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) آمده كه فرمود: آدم (عليه السلام) آنقدر بر فراق بهشت گريست تا اينكه اشک از دو گونه‌اش مانند آبراه جاري شد. [4]

از امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه آيه‌ای نازل شده كه بر اساس آن خداوند تمام اسمها را به آدم تعليم فرمود. [5]

و اما قائم عجل الله فرجه؛ خداوند آنچه به آدم آموخت به او نيز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب ديگري آموخته است، چه اينكه آدم بيست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود ـ چنانچه در حديث آمده ـ و پيغمبر اكرم (صلي الله عليه و آله) هفتاد و دو حرف از آن را آموخت و تمام اموري كه خداوند متعال به پيامبرش داده، به اوصياي آن حضرت تا حضرت قائم نيز داده است.

در خبر صحيحي ثقه الاسلام كليني از حضرت امام صادق (عليه السلام) روایت کرده كه آن حضرت، فرمود: آن علمي كه بر آدم (عليه السلام) نازل شد، ديگر برداشته نشد و هيچ عالمي نیست مگر اينكه علمش را به ارث گذاشته است، زمين بدون عالم باقي نمي‌ماند. [6]

آدم (عليه السلام) زمين را با عبادت خدا زنده كرد، پس از آنكه جنيان با كفر و طغيانشان آن را ميرانده بودند.

قائم (عليه السلام) نيز زمين را با دين خدا و عبادت و عدالت و برپايي حدودش زنده خواهد كرد، بعد از مردن آن به كفر و معصيت اهل زمين.

در بحارالانوار از حضرت ابوجعفر باقر (عليه السلام) درباره آيه: «یحي الارض بعد موتها» [7]، زمين  را پس از مرگ آن زنده مي‌سازد، آمده كه فرمود: خداوند عزوجل به وسيله قائم (عليه السلام ) زمين را بعد از مرگش زنده گرداند و منظور از مرگ آ، كفر اهل آن مي‌باشد كه كافر در حقيقت مرده است. [8]

در وسائل الشیعه درباره آيه: «يحيي الارض بعد موتها» آمده كه حضرت ابو ابراهيم موسي بن جعفر (عليه السلام) فرمود: خداوند متعال، زمین را به وسيله باران احيا نمي‌كند، بلكه خداوند مرداني بر مي‌انگيزد كه عدالت را زنده مي‌كنند و زمين به خاطر احياي عدالت زنده مي‌شود و به درستي كه اگر يک حد در زمين  بر پا شود، سودمندتر از چهل روز باران است. [9]

پي‌نوشتها:

[1]. سوره بقره، آيه 30

[2]. سوره نور، آيه 55

[3]. تفسير البرهان، 3/146 سوره زمر، 74

[4]. بحار الانوار، مجلسی، 11/204

[5]. بحار الانوار، مجلسی، 101/320

[6]. كافي، کلینی، 1 / 223

[7]. سوره روم، آيه 19

[8]. بحار الانوار، مجلسی، 51/54

[9]. وسائل الشيعه، حر عاملی، 18/308