در این سوره سه آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 113-115- 135
«أو يحدث لهم ذكرا» [1] يا براى آنان تذكرى ايجاد نمايد.
(ذكر) در اين آيه شريفه، اشاره به ظهور حضرت قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه الشریف) و خروج سفيانى است. [2]
«و لقد عهدنا الى آدم من قبل فنسي و لم نجد له عزما» [3]
ما از آدم پيش از آن پيمان گرفته بوديم، عزم استوارى براى او نيافتيم.
امام باقر(عليه السلام) درباره اين آيه كريمه فرمود: «پروردگار از تمام پيامبران عهد و پيمان گرفت و فرمود:ئآيا پروردگار شما نيستم و محمد (صلي الله عليه و آله) پيامبر من نيست و على أميرالمؤمنين (عليه السلام) نمى‌باشد؟ همه عرض كردند بلى، همين طور است. شما پروردگار و محمد (صلي الله عليه و آله) پيام رسان و على وصى و أميرالمؤمنين است. نبوت براى ايشان مقرر و ثابت گرديد.
پس از آن، از پيامبران اولى العزم عهد ديگرى گرفت، فرمود: بدانيد من پروردگار شما هستم و محمد (صلي الله عليه و آله) پيامبر خاتم و رسول من است و على أميرالمؤمنين (عليه السلام) و اوصياى بعد از او، واليان امر من و خزان علم من مى‌باشند و به وسيله مهدى (عليه السلام) يارى مى‌كنم دين خود را و از دشمنانم انتقام مي‌گيريم و دولت حق را ظاهر (آشكار) مى‌سازم و از روى رغبت و كراهت پرستش مي‌شوم. پيامبران عرض كردند: پروردگارا ما اقرار و اعتراف داريم و گواهى مى‌دهيم و آدم انكار نكرد، ولى اقرار هم ننمود. پيامبرانى كه عزم راسخ داشتند و به ميثاق خود وفادار بودند و به آن عهد اقرار داشتند، فقط پنج نفر بودند. حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى، حضرت خاتم الانبياء محمد (صلي الله عليه و آله) و اين قول خداوند متعال است (سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «و لقد عهدنا الى آدم من قبل فنسى و لم نجد له عزما».[4]
«فاصبر على ما يقولون» [5] در برابر آن چه آنها مى‌گويند، صبر كن.
ابوبصير نقل مىكند كه حضرت صادق (عليه السلام) در تفسير اين آيه فرمود:
«يعنى اى محمد، با تكذيب آنان بساز (و صبر كن) كه من به دست مردى از نسل تو، حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف)، كه بر خون ستمگران مسلطش كنم، از آنها انتقام گيرم. [6]
پي‌نوشت‌ها:
[1]. سوره، طه، آيه 113
[2]. الف) بحار الانوار، ج 51، ص46 - ب) تفسير قمي، ج 2، ص56 - ج) تفسير برهان، ج 3، ص45
[3]. سوره طه، آيه 115
[4]. الف) تفسير الميزان، ج14، ص 348 - ب) تفسير جامع، ج 4 ص 205 - ج) تفسير برهان، ج3، ص 45 - د) تفسير صافي، ج 3، ص 324
[5]. سوره طه، آيه 130
[6] اثبات الهدي، ج 7، ص 128
