پاسخ:

سفير چهارم شيخ جليل ابوالحسن علي بن محمد سَمَري است. تاريخ ولادت او مشخص نيست ولي براي اولين بار به عنوان يكي از اصحاب امام عسكري (عليه السلام) شناخته شده است، [1] كه در بغداد با اشاره حسين بن روح از طرف امام زمان (عليه السلام) متصدي امر سفارت شد.

در مورد سفارت او خبر معيني نرسيده و تنها اين مطلب را مي‌توان با تسالم و اتفاقي كه در بين شيعيان درباره سفارت او بوده كشف نمود و اين موضوع را مي‌توان در نتيجه، كاشف از ابلاغي دانست كه از طرف امام زمان (عليه السلام) به حسين بن روح شده است.

او وظايف خود را در امر سفارت از هنگام وفات حسين بن روح به مدت سه سال ادامه داد. وي گر چه همانند ديگران مورد وثوق و اطمينان بود ولي همانند آن سه سفير فعاليت گسترده‌اي نداشته است و اين امر بعيد به نظر نمي‌رسد زيرا در آن سالها مملكت اسلامي پر از ظلم و جور و خونريزي‌ها و درگيري‌هایی بوده است، اموري كه با برنامه‌هاي فرهنگي و اجتماعي منافات داشت و اين خود به تنهايي مي‌تواند تاثيرگذار در انقطاع سفارت بعد از وفات او و عزم امام (عليه السلام) بر انقطاع و شروع غيبت كبری نيز باشد و لذا چند روز قبل از وفاتش توقيعي را از امام (عليه السلام) دريافت مي‌كند كه حضرت در آن خبر از انتهاي غيبت صغری و عهد سفارت با مرگ او مي‌دهد و او را از وصيت كردن به سفارت براي بعد از خودش منع مي‌نمايد. [2]

راوي مي گويد بعد از شش روز از صدور اين توقيع به خدمت علي بن محمد رسيديم در حالي كه در حال احتضار بود. به او عرض شد: وصي تو كيست؟ فرمود:

«براي خدا امري است كه او رساننده آن است» اين را گفت و از دار دنيا رحلت نمود.

پي‌نوشت‌ها:

[1]. رجال، شيخ طوسي، ص 400.

[2]. ابن بابویه،  كمال الدين، ص 516؛ اعلام الوري، ص 445.

منبع: موعود شناسي و پاسخ به شبهات، علي اصغر رضواني، انتشارات مسجد مقدس جمكران