تا كنون با توجه به روايات، 34 توصيه و پيام از پیامهای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دولتمردان، مطرح شد و اينک در ادامه به برخی دیگر از آن پیامها اشاره می‌گردد:
35. عدالت در تقسيم بودجه:
وظيفه دولت اسلامى است كه بودجه كشور را بدون تبعيض بين تمام استان‌ها و نقاط كشور و بين افراد گوناگون تقسيم نمايد، همانگونه كه حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشريف) چنين خواهد كرد.
در حديثى آمده است: «فيبعث الله عزوجل عند ذلک مهدينا... ارحمهم بالرعية و اعدلهم بالسويّة».[1] «خداى عزوجل در آن هنگام مهدى ما را مى‌فرستند... او كه از همه بيشتر به رعيت خود رحيم بوده و از همه بيشتر به طور مساوات عدالت را اجرا مى كند».
و در حديثى ديگر آمده است: «اذا قام قائم اهل البيت قسّم بالسويّة و عدل فى الرعية...»؛ «چون قائم اهل بيت قيام كند به طور مساوى بودجه را تقسيم كرده و در بين مردم به عدالت رفتار خواهد نمود...».
36 . ايجاد اشتغال:
دولتمردان وظيفه دارند تا براى مردم، شغل فراهم ساخته و آنان را به كار و كسب مشغول سازند تا از اين راه زندگى آبرومندانه‌اى را براى خود فراهم نمايند.
در حديثى از اميرمؤمنان حضرت على (عليه السلام) درباره حضرت مهدى (عليه السلام) چنين آمده است: «... يظهر صاحب الراية ... يمهّد الأرض ...»؛[2] «... صاحب پرچم ـ مهدى (عليه السلام) ـ ظهور مى‌كند ... و زمين را) براى كار كردن بر روى آن (آماده مى‌سازد ...».
37. خدمت بى‌منّت:
مسئولان و دولتمردان در نظام اسلامى نبايد در خدمتگذارى به مردم بر آنان منّت گذارند.
درباره حضرت مهدى (عليه السلام) از پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله)، نقل شده كه فرمود: «يكون عند انقطاع من الزمان و ظهور الفتن رجل يقال له المهدى، عطاؤه هنيئا»؛ [3] «هنگام گذشتِ بخشى از زمان و ظهور فتنه‌ها مردى خواهد آمد كه به او مهدى مى‌گويند، عطاهاى او گواراست.»
گوارا بودن عطاى حضرت مهدى (عليه السلام) ممكن است كنايه از بى‌منت بودن آن باشد زيرا كه اگر كسى چيزى را با منت به شخصى دهد، براى او گوارا نخواهد بود.
38. برخورد قاطعانه:
دولتمردان در نظام اسلامى وظيفه دارند تا در مقابل منحرفان سرسختانه ايستاده و از سرزنش و ملامت ديگران نهراسند و تنها به فكر انجام وظيفه باشند.
حضرت مهدى (عليه السلام) با مخالفان و معاندان، در عصر غيبت و حتى با نزدیک‌ترين افراد به خود، مقابله كرد و شاهد اين موضوع كنار زدن عمويش از نماز خواندن بر بدن پدر بزرگوارش مى‌باشد.
ابوالاديان مى‌گويد: «هنگامى كه به خانه حضرت رسيدم، مشاهده كردم كه پيكر حسن بن على (عليهما السلام)، كفن پيچ است. جعفر جلو آمد تا بر جنازه برادرش نماز بگذارد، همين كه خواست تكبير نماز بگويد، كودكى گندم‌گون، با موهاى مجعد و دندان‌هايى باز از پشت پرده بيرون آمد و رداى جعفر بن على را كشيد و فرمود: «تاخّر يا عمّ، فأنا احقّ بالصلاة على ابى»؛ «كنار برو اى عمو، زيرا من سزاوارترم كه بر پدرم نماز بخوانم.»، جعفر در حالى كه رنگ صورتش تغيير كرده بود، كنار رفت. اين كودک جلو آمد و بر جنازه امام حسن عسكرى (عليه السلام) نماز گزارد و جنازه پدرش به خاک سپرده شد. آنگاه فرمود: «يا بصرى! هات جوابات الكتب التى معک»؛ «اى بصرى! جواب نامه‌هايى كه با توست را به من بده.» من هم آنها را به حضرت دادم.[4]
39. نژادپرستى ممنوع:
دولتمردان وظيفه دارند كه معيار انتخاب افراد را براى خدمتگذارى به مردم، نجابت و خيرخواهى قرار دهند و از نژادپرستى و قوم و خويش‌بازى در انتخاب افراد بپرهيزند همانگونه كه درباره حكومت حضرت مهدى (عليه السلام) نقل شده كه اصحاب و كارگزاران حضرت از ملّيت‌هاى مختلفند.
شيخ طوسى به سندش از امام باقر (عليه السلام) نقل كرده كه فرمود: «يبايع القائم بين الركن و المقام ثلاثمائة و نيف، عدّة اهل بدر، فيهم من النجباء من اهل مصر و الأبدال من اهل الشام، و الأخيار من اهل العراق، فيقيم ما شاء الله ان يقيم»؛ [5] «بين ركن و مقام سيصد و اندى به عدد اهل بدر با قائم بيعت خواهند كرد، در ميان آنها نجيبانى از اهل مصر و ابدالى از اهل شام و اخيارى از اهل عراق وجود دارد، آنگاه دين را تا مقدار زمانى كه خداوند بخواهد بر پا خواهد داشت.»
40. مقابله با خائنان:
مسئولان بايد با خائنان به بيت المال مبارزه كنند، همان گونه كه حضرت مهدى (عليه السلام) در سطح گسترده دست به چنين اقدامى خواهد زد.
از امام على (علیه السلام) نقل شده كه فرمود: «... و ليطهرنّ الارض من كلّ غاش»؛ [6] «... هر آينه زمين را از هر حيله‌گر و خائنى پاک خواهد كرد.»
41. ساده زيستى:
مسئولان و دولتمردان نظام اسلامى بايد ساده‌زيست بوده و رعايت حال مستضعفان جامعه را بنمايند، همان گونه كه حضرت مهدى (عليه السلام) اگر چه جهان را فتح مى كند و تمام امكانات جهان به دست او مى‌رسد، خود ساده زيست است.
از حضرت امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه فرمود: «فوالله ما لباسه الاّ الغليظ و لا طعامه الاّ الجشب»؛ [7] «به خدا سوگند! كه لباس حضرت غليظ و غذايش خشک است.»
پي‌نوشت‌ها :
[1]. مجلسی، بحارالانوار، ج 36، ص 307، باب 41 .
[2]. منتخب الأثر، ص 210.
[3]. مجلسی، بحارالأنوار، ج 51، ص 82و92.
[4]. ابن بابویه، كمال الدين، ص 475؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج 52، ص 67، ح 53.
[5]. مجلسی، بحارالأنوار، ج 52، ص 334.
[6]. مجلسی، بحارالأنوار، ج 51، ص 120.
[7]. الغيبة، نعمانى، ص 239.
منبع: ماهنامه امان، ش16
نویسنده: علی اصغر رضوانی
