در این سوره هشت آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آیات آيات 7- 39- 31- 55- 60- 65- 77- 78
«و ان الساعة آتية لاريب فيها» [1]
و اينک رستاخيز (ساعت قيامت) شكى در اين نيست.
ابى سعيد خدرى مى‌گويد: پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:
«ساعت قيامت برپا نمى‌شود مگر اين كه دنيا پر از ظلم و جور دشمن شود، سپس كسى از اهل بيت من قيام مى‌كند و دنيا را پر از عدل و داد می‌كند بعد از اين كه پر از ظلم و دشمن شده باشد.[2] سپس نشانه‌هاى قائم را بيان کرده و می‌فرماید: مهدى از ما اهل بيت است، داراى پيشانى پهن و بينى كشيده عقابى، عدل و داد را بر زمين مى‌گستراند همان گونه كه از جور و ستم پرشده است...» [3]
«اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا و إن الله على نصرهم لقدير» [4]
به كسانى كه بر آنان ستم شده است اجازه نبرد داده شد و خداوند بر ياريشان تواناست.
امام صادق (عليه السلام) در تأويل اين آيه شريفه فرمود: «اين آيه درباره قائم و اصحاب اوست، و هنگام قيام، خون‌بهاى حسين (عليه السلام) مى‌خواهند و می‌گويند: مائيم صاحب اختياران خون و خون‌خواهان امام حسين (عليه السلام) [5] و خداوند متعال به آنان وعده نصر و پيروزى بر كفار و معاندين را داده است.[6]
«الذين إن مكناهم في الأرض أقاموا الصلاه و آتوا الزكاه و أمروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و لله عاقبه الأمور.» [7]
و ياران خدا كساني هستند كه هرگاه در زمين به آنها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مى‌دارند و زكات را ادا مى‌كنند و امر به معروف و نهى از منكر مى‌نمايند و پايان همه كارها از آن خداست.
ابى‌جارود از امام باقر (علیه السلام) نقل مى‌كند كه فرمود:
«نزول اين آيه در شأن مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشریف) و اصحاب اوست، كه شرق و غرب زمين را مالک شوند، خداوند دين را به وسيله ايشان ظاهر مي‌كند تا آنجا كه اثرى از ظلم و بدعت باقى نمى‌ماند.»
از امام صادق (عليه السلام) روايت ديگرى نیز همچون اين روايت نقل شده است.[8]
«و لايزال الذين كفروا في مريه منه حتى تأتيهم الساعه بغته او يأتيهم عذاب يوم عقيم» [9]
كافران همواره درباره قرآن در شک مى‌باشند تا اين كه روز قيامت ناگهان فرارسد، با عذاب روز عقيم (روزى كه قادر بر جبران نيستند) به سراغشان بيايد.
زراره بن اعين مى‌گويد:
«از امام باقر (عليه السلام) درباره (ساعتی كه ناگهانى مى‌آيد) سئوال كردم، حضرت فرمودند: ساعت (قيام) قائم (عليه السلام) است كه ناگهانى خواهد بود.»
«و من عاقب بمثل ما عوقب به ثم بغى عليه لينصرنه الله إن الله لعفو غفور» [10]
هر كس به همان مقدار كه به او ستم شده، مجازات كند، سپس كسى كه مورد تعدى قرار گيرد، خدا او را يارى خواهد كرد خداوند بخشنده و آمرزنده است.
از امام صادق (عليه السلام) در تفسير اين آيه روايت شده كه فرمودند:
«هنگامى كه رسول خدا (صلي الله عليه و آله) براى رهايى از دست كفار و مشركين از مكه خارج شدند و به سوى غار رفتند، مشركين حضرت را تعقيب كردند، تا او را بكشند، ولى موفق نشدند. آنگاه در جنگ بدر درگيرى شديدى بين پيامبر (صلي الله عليه و آله) و كفار شد و سرانجام « عتبه بن ربيعه» و «شيبه بن ربيعه» و «وليد بن عتبه» و «حنظله بن ابى سفيان» و «ابوجهل» و عده زيادى از كفار به دست رسول خدا (صلي الله عليه و آله) و اصحاب او به قتل رسيدند. ولى بعد از وفات رسول خدا (صلي الله عليه و آله) پسر هند، دختر عتبه بن ربيعه (معاويه بن ابى سفيان) عقده و كينه خود را اظهار نمود و با اطاعت و پيروى نكردن از اميرالمؤمنين (عليه السلام) و جنگ با آن حضرت و هچنين فرزندش، يزيد از روى ظلم و ستم امام حسين (عليه السلام) را شهيد نمود و اين دشمنى و كينه ديرينه خود را اظهار نمود و با خواندن اشعار ذیل (در حالى كه سر مقدس امام حسين (عليه السلام ) مقابل او بود) كينه توزى و دشمنى خود را با اهل بيت بيان نمود:
ليت اشياخي ببدر شهدوا
وقعه الخزرج من وقع الاسل
لاهلوو استهلوا فرحا
ثم قالوا يا يزيد لا تشل
لست من خندق ان لم انتقم
من بني احمد ما كان فعل
قد قتلنا الاقوم من ساداتهم
و عدلناه ببدر فاعتدل
در پايان اين آيه شريفه آمده «لينصرنه الله» يعنى: خداوند متعال او را (پيامبر خود را) با قائم مهدى كه از فرزندان اوست يارى خواهد نمود.»
«و يمسک السماء ان تقع علي الأرض إلأ بإذنه» [11]
و آسمان (كرات و سنگهاى آسمانى) را نگه مى‌دارد تا بر زمين جز به فرمان او فرو نيفتد؟
پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) فرمود:
«امامان بعد از من، 12 نفرند، اول آنها على بن ابيطالب و آخرينشان، القائم بالحق (مهدى) است اگركسى منكر آنها شود، يا منكر يكى از آنها شود، منكر من خواهد بود و به واسطه آنها (امامان) است كه خداوند آسمان را از فرو افتادن بر روى زمين نگه داشته و زمين را حفظ نموده كه به مردم آسيبى نرساند. سپس آية فوق را تلاوت نمود «و يمسك السماء» تا آخر.
«يا ايها الذين آمنوا اركعوا و اسجدوا و اعبدوا ربكم و افعلوا الخير لعلكم تفلحون و جاهدوا في الله حق جهاده هو اجتباكم و ما جعل عليكم في الذين من حرج ملة ابيكم ابراهيم هو سماكم المسلمين من قبل و في هذا ليكون الرسولى شهيدا عليكم و تكونوا شهداء على الناس فأقيموا الصلاه و آتو الزكاه و اعتصموا بالله هو مولاكم فنعم المولى و نعم النصير.» [12]
ترجمه آيات در متن حديت آمده است.
در كافى به سند از بريد عجلى روايت كرده، كه گفت:
«به امام ابى جعفر (عليه السلام) عرض كردم؟ معناى آيه، «يا أيها الذين آمنوا اركعوا» تا آخر آيه، و آیه «و جاهدوا في الله حق جهاده» تا آخر آيه چيست؟
امام باقر (عليه السلام) فرمود: منظور اين آيه، مائيم، منتخب شدگان و نيز مائيم كه خداى تعالى در دين براى ما (حرجى) قرار نداده، حرج، سختى است شديدتر از آنچه كلمه «ضيق» افاده مى كند.
در مورد اين جمله از آيه شريفه: «ملة ابيكم ابراهيم»، حضرت فرمود:
منظور خصوص مائيم «هو سمّاكم المسلمين» خداى عزوجل ما را با آنچه كه از ناحيه خداى تبارک و تعالى به ما رسانيده گواه ما كرد و ما را تا روز قيامت ( به آنچه ما به ايشان رسانديم) گواه بر مردم قرار داده است. پس هر كس روز قيامت را قبول دارد، ما او را تصديق مى‌كنيم و هر كه منكر قيامت است ما منكر او خواهيم بود.»
پي‌نوشتها:
[1]. سوره حج، آيه 7.
[2]. فرائد السمطين، ج 2، ص 216.
[3]. همان.
[4]. سوره حج، آيه 39.
[5]. الف) اثبات الهدي، ج 7، ص 104 - ب) غايه المرام، ص 742.
[6]. تفسير صافي، ج 3، ص 381.
[7]. سوره حج، آيه 41.
[8]. الف) ينابيع الموده، ص425 - ب) شواهد التنزيل، ج1، ص 400 نزديک به همين مضمون تقريبا - ج) تفسير فوات بن ابراهيم كوفي، ص 274.
[9]. سوره حج، آیه 55.
[10]. سوره حج، آیه 60.
[11]. سوره حج، آیه 65.
[12]. سوره حج، آیات 77-78.
