برخى از بزرگان براى اثبات ضرورت رجعت به ادله عقلى تمسک كرده اند. اينک به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

دليل اول: قسر دائم يا اكثرى محال است

تقرير دليل:

الف: روح و نفس ناطقه علاقه تام به بدن عنصرى دارد و لذا هر گاه بعد از مرگ توجه آن به بدن طبيعى به نحو كامل حاصل شود، زندگى جديد ممكن است.

ب: هر حقيقت خاصيت و اثرى دارد لذا پيامبر و امام داراى قوه تكميل و تعليم نسبت به جميع بشر است تا روز قيامت.

ج: در حكمت به اثبات رسيده كه قسر دائمى يا اكثرى محال است، يعنى هر طبيعت و حقيقتى محال است كه در هيچ وقت يا در اكثر اوقات از خاصيتش محروم گردد.

نتيجه: اينكه رجوع پيامبر و امامان (عليهم السلام) به دنيا از آنجا كه در زمان حياتشان نسبت به تعليم عموم بشر به فعليت نرسيده، ضرورى است.

دليل دوم: ضرورت تداوم راه مصلحان

تقرير دليل:

الف: هر شخص انقلابى كه در صدد برپايى نهضتى بزرگ در سطح جامعه است، احتياج به جانشينانى دارد كه اصول ترسيم شده از ناحيه او را تبيين و تطبيق نمايند و لذا بعد از پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) دوازده امام، منصوب شدند.

ب: مطابق روايات شيعه و سنى امامان بعد از پيامبراکرم (صلى الله عليه و آله)، تا روز قيامت دوازده نفرند.

ج: امام دوازدهم حضرت مهدى (عليه السلام) بزرگ‌ترين قيام كننده جهانى است كه با هدف برپايى حكومت عدل توحيدى در سطح جهان قيام خواهد نمود.

د: اين گونه قيام نياز به آمدن اشخاصى بعد از او دارد كه ادامه دهنده راه او در زمينه تبيين و تطبيق منويات و اصول نهضت او باشند كه همانند او از مقام عصمت برخوردارند.

نتيجه: ضرورت رجعت اهل بيت (عليهم السلام).

دليل سوم: فطرى بودن رجعت

تقرير دليل:

الف: ضرورت حكومت عدل عالمى، فطرى بشر است.

ب: عمر حضرت بعد از ظهور عادى خواهد بود، زيرا اصل در عدم اعجاز است.

ج: مطابق قاعده و روايات مدت حكومت عدل توحيدى طولانى خواهد بود.

د: بايد كسانى باشند مثل خود حضرت كه ادامه دهنده راه او هستند.

نتيجه: ضرورت رجعت.

غير از اين ادله عقلى جهات ديگرى وجود دارد كه اعتقاد به رجعت را ضرورى مى‌سازد:

1- وجود روايات فراوان در موضوع رجعت.

2- رجعت، با مساله امامت گره خورده و اشاره به مظلوميت اهل بيت (عليهم السلام) دارد.

3- رجعت زمينه ساز اعتقاد به معاد است و اعتقاد مردم را به قيامت كبری هموار مى‌سازد.

4- عقيده به رجعت اثر ترتيبى در جامعه دارد، زيرا از آنجا كه عصر ظهور به مانند بهشت روى زمين است كه در آن انسان‌هاى بسيار خوب و بسيار بد رجعت مى‌كنند، لذا اين عقيده مشوق انسان بر كار خوب است تا به اين فضيلت يعنى زندگى در بهشت زمين در عصر ظهور با رجعت نايل آيد.