در این سوره دو آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 20-23

«و أسبغ عليكم نعمة ظاهرة و باطنة» [1]

و (خداوند متعال)، نعمتهاي خود را- چه نعمتهاى ظاهر و چه نعمتهاى باطن- بر شما گسترده و افزون ساخته است.

حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) فرمود:

«نعمت ظاهري، امام ظاهر است و نعمت باطنى، امام غايب است كه از ديدگان مردم پنهان مى‌شود و گنجهاى زمين براى او آشكار می‌گردد و هر چيز دورى برايش نزديک باشد». [2]

«و من يسلم وجهه  الى الله و هو محسن فقد استمسک بالعروة الوثقى و الي الله عاقبه الأمور»[3]

كسي كه رخ خود را تسليم خدا كند در حالي كه نيكوكار باشد به دستگيره محكمي چنگ زده

(و به تكيه‌گاه مطمئني تكيه كرده است) و عاقبت همه كارها به سوي خدا است.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرموده:

«هر كسي از امامان و فرزندان حسين (عليه السلام) اطاعت كند، به تحقيق اطاعت خدا را نموده و هر كس از دستورات ايشان تخلف نمايد، بدون ترديد نافرماني خدا كرده زيرا كه ايشان دستگيره محكم و تكيه‌گاهی مطمئن و وسيلة (تقرب) به سوى پروردگار مى‌باشند». [4]

امامان از فرزندان إمام حسين (عليه السلام) نه نفرند. اول آنها سجاد (عليه السلام) و آخر آنان حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) است كه در كتب عامه و خاصه نام آنها آمده است.

پي‌نوشت:

[1]. سوره لقمان، آيه 20

[2]. الف) تفسير صافي، ص 148 - ب) الصراط المستقيم، ج 2، ص 229 - ج) بحار الانوار، ج 51، ص 64

[3]. سوره لقمان، آيه 22

[4]. ينابيع المودة، ص 445