در قر آن کریم، آیات متعددی پیرامون مهدویت وجود دارد، به عنوان مثال، در سوره اسراء، پنج آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 5- 6-13-33- 81

الف:  «فاذا جاء وعد أولاهما بعثنا عليكم عبادا لنا أولي بأس شديد فجاسوا خلال الديار و كان وعدأ مفعولأ  ثم رددنا لكم الكره عليهم و أمددنا كم بأموال و بنين و جعلناكم أكثر نفيرأ.» [1]

هنگامى كه نخستين وعده فرا رسد، مردانى پيكارجو  را بر شما مى‌فرستيم، خانه‌ها را جستجو مى‌كنند و اين وعده‌اى است قطعى. سپس شما را بر آنها چيره مى‌كنيم و اموال و فرزندانتان را افزون خواهيم كرد و نفرات شما را بيشتر (از دشمن) قرار مى‌دهيم.

امام صادق (عليه السلام) در تفسير اين دو آيه شريفه مى‌فرمايد:

چون زمان خونخواهى امام حسين (عليه السلام) فرا رسد، خداوند مردمى را پيش از ظهور قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه)، برانگيزد كه هر جا دشمنان و ظالمين آل محمد (صلي الله عليه و آله) را بيابند، بسوزانند و اين كارى است كه قبل از قيام قائم (عجل الله تعالي فرجه) شدنى است، آنگاه حضرت امام حسين (عليه السلام) با هفتاد نفر از ياران جانبازش كه در كربلا شهيد شدند، رجعت نمايند و در حالى كه لباس سفيد پوشيده‌اند، به مردم اعلان كنند، كه امام حسين (عليه السلام) با يارانش قيام نموده تا اهل ايمان ترديد ننمايد و بدانند كه او دجال و شيطان نيست، بلكه او امامى است كه در دسترس مردم است و چون يقين كردند او امام حسين (عليه السلام) مى‌باشد، ترديد نخواهند كرد. سپس از جانب امام حسين (عليه السلام)، امام زمان (عجل الله تعالي فرجه) به همه مردم معرفى مى‌گردد و أهل ايمان نيز آن حضرت را تصديق مى‌كنند، چون امام زمان (عجل الله تعالي فرجه) از دنیا برود، حضرت امام حسين (عليه السلام) او را غسل كرده و كفن و حنوط كرده، دفن مى‌كنند.

در خبر است كه امام حسين (عليه السلام ) چندان حكومت مى‌كند كه ابروانش جلو چشم مباركش را مى‌گيرد.[2]

حمران بن اعين از حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) روايت مى‌كند كه اين آيه را مى‌خواند «و بعثنا عليكم عبادأ لنا أولي بأس شديد» و مى‌فرمود: اين بندگان خدا، قائم ما و ياران او هستند كه سخت نيرومند مى‌باشند. [3]

ب: «و كل انسان آلزمناه طائرة في عنقه» [4]

أعمال هر انسانى را به گردنش قرار داده‌ايم.

امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام) مى‌فرمايد: خداوند عزوجل فرمود (يعنى) ولايت امام را برگردن هر انسان انداخته‌ايم. [5]

ج: «و من قتل مظلومأ فقد جعلنا لوليه سلطانأ فلا يسرف في القتل إنه كان منصورأ» [6]

و آن كس كه مظلوم كشته شده براى وليش سلطه (حق قصاص) قرار داديم، اما در قتل اسراف نكند، چرا كه او مورد حمايت است.

اين آيه قرآن درباره امام حسين (عليه السلام) و حضرت مهدى (عليه السلام) نازل شده است.

جابر جعفى و سلام بن مستنير هر دو از حضرت باقر (عليه السلام) روايت كرده‌اند كه درباره اين آيه، حضرت باقر (عليه السلام) فرمود:

همانا حسين (عليه السلام) مظلوم كشته شد و ماييم ولى او و قائم از ماست كه (از كشنده او انتقام مى‌گيرد) خون شريف حسين (عليه السلام) را طلب مى‌كند و هر كه بر قتل حضرت امام حسين (عليه السلام) راضى بود، او را به سزاى عملش مى‌رساند، تا آخر حديث. [7]

ج: «و قل جاء الحق و زهق الباطل إن الباطل كان زهوقا» [8]

بگو حق فرا رسيد و باطل نابود شد و (اصولا) باطل نابود شدنى است.

حكيمه خاتون فرمود: اين آيه را روى بازوى مهدى (عليه السلام) ديدم كه نوشته شده است. [9]

امام باقر (عليه السلام) در تفسير اين آيه شريفه فرمودند: زمانى كه امام قائم (عليه السلام) قيام نمايد، دوران دولت باطل سپرى خواهد شد.[10]

پي‌نوشت:

[1].  اسراء آيات 5 ـ 6

[2].  بحار الانوار ج 51 ص 56

[3].  بحار الانوار ج 51 ص57

[4].  اسراء آيه 13

[5]. الف) ينابيع الموده ص455 - ب) تفسير برهان ج ص 2 ص 411

[6].  اسراء آيه 33

[7]. الف ) ينابيع الموده ص 425 - ب) تفسير برهان ج 2 ص 21

[8]. اسراء آيه 81

[9].  الصراط المستقيم ج 2 ص 21

[10].  غايه المرام ص 741