در این سوره دو آيه پیرامون بحث مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 25-28
«لو تزيلوا لعذبنا الذين كفروا منهم عذابا اليما» [1]
و اگر مؤمنان و كفار از هم جدا مى‌شدند، كافران را عذاب دردناكى مى‌كرديم.
امام صادق (عليه السلام) در تفسير اين آيه شريفه، فرمود:
«به درستى كه براى خداوند متعال، ودايعى است كه در اصلاب قوم كفار و منافقين قرار داد و قائم ما ظاهر نمى‌شود تا آن امانات (از خوبان) بيرون آيند پس هر زمانى كه حجت خدا ظهور مى‌كند كفار و منافقين را به قتل مى‌رساند» [2]
«هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله» [3]
او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه اديان پيروز كند.
محمد بن فضيل مى‌گويد: تفسير اين آيه را از حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) سئوال كردم، حضرت فرمود:
«مقصود از دين حق، وصايت و ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام) است كه پروردگار امر به آن نموده كه جز تمام اديان هنگام ظهور امام عصر (روحى له الفداء) چيره مى‌شود. و خداوند مى‌فرمايد: ما ولايت قائم و نور او را اگر چه كافرين به ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام) كراهت داشته باشند، به مرحله كمال و اتمام مى‌رسانيم».[4]
اين آيه شريفه وعده‌اى صريح و قاطع از سوى خداوند قادر متعال، در رابطه با پيروزى اسلام بر همه اديان به دست مبارک حضرت بقية الله الاعظم روحى له الفدا است.
لازم به ذکر است که اين آيه مباركه و وعده الهى در قرآن مجيد در سه سوره (توبه- فتح- صف) ذكر شده است
پي‌نوشت:
[1]. سوره فتح، آيه 25
[2]. الف) تفسير برهان، ج 4، ص198 - ب) ينابيع المودة، ص429
[3]. سوره فتح، آيه 28
[4]. تفسير برهان، ج4، ص200
