در این سوره سه آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 21-24-29

«و لنذيقنهم من العذاب الأكبر لعلهم يرجعون» [1]

ما به آنها از عذاب نزديک (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) مى‌چشانيم، شايد بازگردند.

مفضل بن عمر نقل مي‌كند که معنى اين آيه را از امام صادق (عليه السلام) پرسيدم، حضرت فرمود:

«عذاب نزديكتر (يا خفيف‌تر) گرانى است و عذاب بزرگتر (براى ستمگران) خروج قائم (عليه السلام) با شمشير است. [2]

«و جعلنا منهم أئمة يهدون بأمرنا لما صبروا و كانوا بآياتنا يوقنون» [3]

و از آنها امامان (و پيشواياني) برگزيديم، كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى‌كردند، به خاطر اين كه شكيبائى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

سلمان مى‌گويد خدمت پيامبر (صلي الله عليه و آله) وارد شدم و ديدم حسين (عليه السلام) روى زانوى پيامبر است و پيامبر چشمان و دهانش را مى‌بوسد و مى‌فرمايد:

«تو آقا و پسر آقائى، تو امام و پسر امامى، تو پدر امامى، تو حجت و پسر حجتى، تو پدر حجت‌هاى نه گانه از صلبت هستى كه- قائم- نهمين آنان است.» [4]

«قل يوم الفتح لاينفع الذين كفروا ايمانهم و لا هم ينظرو» [5]

بگو روز پيروزى، ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت و به آنها هيچ مهلت داده نمى‌شود.

ابن دراج مى‌گويد: از امام صادق (عليه السلام) درباره اين آيه شريفه (روز فتح و پيروزى)، شنيدم كه حضرت فرمود:

«روز فتح، روزى است كه دنيا بر قائم (عليه السلام) گشوده مى‌شود و ايمان احدى كه تا قبل از ظهور آن حضرت مؤمن نبوده، ديگر سودى ندارد، ولى آن كس كه پيش از فتح (و قيام قائم، مؤمن باشد و به امامت او اقرار داشته و انتظار ظهور او را مى‌كشيده (اين ايمان) براى او سودبخش است. خداوند متعال قدر و منزلت او را بزرگ مي‌كند و اين پاداش دوستان اهل بيت (عليه السلام) مى‌باشد. [6]

پي‌نوشت‌ها:

[1]. سوره سجده، آيه 21

[2]. الف) غاية المرام، ص 746 - ب) اثبات الهدي، ج 7، ص 127

[3]. سوره سجده، آيه 24

[4]. الف) اسرار آل محمد (صلي الله عليه و آله)، ص 105 - ب) شواهد التنزيل، ص 454

[5]. سوره سجده، آيه 29

[6]. الف) ينابيع المودة، ص 249 - ب) غاية المرام، ص 746