منتظران حضرت مهدي (عليه السلام) کسانی هستند که در دوران انتظار شكوهمند خود از ابعاد عقيدتي و عملي انتظار غافل نیستند. در اينجا به بيان این ابعاد میپردازیم.
ابعاد عقيدتي
1. بُعد توحيد
انسان منتظر همواره چشم به راه فرجي است كه به قدرت مطلقه الهي تحقق خواهد يافت. منتظران بايد هميشه متوجّه درگاه كبرياي الهيباشند و روي دل به سوي خدا كنند و از پيشگاه لايزال طلب گشايش و فرج نمايند. نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) در روایتی میفرمایند: «افضل اعمال امتي انتظار الفرج من اللَّه؛ [1] بهترين اعمال امّت من، انتظار فرج است از نزد خداي عزيز و جليل».
2. بُعد نبوّت
امام مهدي (عليه السلام) از اهل بيت پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) است، او دوازدهمين وصي و جانشين پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) است آنگاه كه ظاهر گردد و پرچم پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) را در دست گيرد و به سنّت پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) عمل كند و شخص منتظر خود را مسئول عمل به سنّت پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) از طريق اهل بيت (عليهم السلام) ميداند و در حاكميّت سنّت رسول الله (صلي الله عليه و آله) تلاش ميكند.
امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: هر كسي از شما در حال انتظار ظهور حاكميّت دين خدا درگذرد، مانند كسي است كه خدمت قائم باشد و در خيمه او... نه بلكه مانند كسي است كه در ركاب قائم بجنگد نه به خدا سوگند بلكه مانند كسي كه در ركاب پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) شهيد شده باشد. [2]
3. بُعد قرآن
امر مهم ديگري كه هر منتظري بايد متوجّه آن باشد، كتاب خدا، قرآن كريم است. امام مهدي (عليه السلام) زنده كننده همه احكام قرآن است و منتظران در احياء احكام قرآن و علوم قرآني در ابعاد مختلف آن، تلاش کرده و خود عمل كننده به آن هستند.
4. بُعد امامت
در احاديث و تعاليم ائمه طاهرين (عليهم السلام) تأكيد شده است بر اين كه در عصر غيبت راه امامان را بپيمائيد و از تعاليم و احكام آنان پيروي كنيد و از قرار گرفتن در خط مخالفان آنان، تبری و بيزاري جوييد و اصل تولي و تبري را در شئون زندگي خود، حاكم كنيد تا از منتظران واقعي باشيد.
5. بُعد عدل
انتظار يعني چشم به راه امامي داشتن كه تصميم دارد جهان را از عدل و داد، مملو سازد. پس از آن كه ظلم و جور همه امور را فرا گرفته است و شخصي كه در انتظار عدل است، به عدل روي ميآورد و به رعايت آن مقيّد بوده و براي حاكميّت آن جهاد ميكند.
6. بُعد معاد
انتظار موعود روابطي بسيار عميق با اصل اعتقادي معاد دارد و بدينسان مينگريم كه انتظار شاخص منوّر ابعاد عقايد حقّه است تا او نيايد و حكومت عدل را در جهان برپا ندارد، عمر جهان به سرنميرسد و قيامت برپا نميگردد.
ابعاد عملي مكتب
1. بُعد دينداري
از ويژگيهاي انسان منتظر، دينداري است. انسان در دوران غيبت بايد مواظب دين خود و دينداري و صحت اعمال خود باشد.
امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: براي صاحبالامر غيبتي طولاني است در اين دوران هر كسي بايد تقوي پيشه سازد و به دين حق تمسک بجويد. [3]
2. بُعد پارسايي
منتظر علاوه بر تدين و تقوي بايد پارسا باشد و خود را چنان كه آن پيشوا دوست دارد بسازد.
امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: هر كس در شمار اصحاب قائم باشد، بايد چشم به راه باشد و پارسايي پيش گيرد و كردار با ورع داشته باشد. [4]
3. بُعد تقيّد مكتبي
انسانيّت و رعايت ارزش انسان تنها و تنها در تعاليم امام علي (عليه السلام) و آل علي (عليهم السلام) جلوهگر است. پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) ميفرمايد: خوشا به حال منتظراني كه به حضور قائم برسند آنان كه پيش از قيام او نيز پيرو اويند با دوست او عاشقانه دوستند و موافق و با دشمن او خصمانه دشمنند و مخالف. [5]
4. بُعد امر به معروف و نهي از منكر
يكي از تكاليف عمده ديني امر به معروف و نهي از منكر است با اين دو عمل است كه احكام و فرائض الهي برقرار ميماند. انسان منتظر نميتواند در اين باره بيتفاوت باشد. در حديثي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرموده است: «طوبي لمن ادرک قائم اهل بيتي و هو مقتدٍ به قبل قيامه» شاخص مهم اين اقتداء انجام فريضه امر به معروف و نهي از منكر است.
5. بُعد اخلاق اسلامي
انسان منتظر بايد داراي اخلاق اسلامي باشد و جامعه اسلامي بايد مظهر اخلاق اسلامي باشد امام صادق (عليه السلام) فرموده است: هر كس خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد بايد در عصر انتظار مظهر اخلاق نيک اسلامي باشد چنين كسي اگر پيش از قيام قائم (عليه السلام) از دنیا رود، پاداش او مانند كساني باشد كه قائم را درک كنند و به حضور او برسند؛ پس در دينداري و تخلق به اخلاق اسلامي بكوشيد و در حال انتظار ظهور حق به سر بريد اين (كردار پاک و افكار تابناک) گوارا باد بر شما اي گروهي كه رحمت خدا شامل حال شماست. [6]
6. بُعد آمادگي نظامي
مسلمان بايد هميشه آمادگي نظامي و نيروي سلحشوري داشته باشد تا به هنگام طلايع حق به صف پيكار گران مهدي (عليه السلام) بپيوندد.
امام صادق (عليه السلام) فرموده است: هر كه از شما براي خروج قائم، اسلحه تهيه كنيد اگر چه يک نيزه چون وقتي كه خداوند متعال ببيند كسي به نيّت ياري مهدي (عليه السلام) اسلحه تهيه كرده است، اميد است عمر او را دراز كند تا ظهور را درک نمايد و از ياوران مهدي (عليه السلام) باشد. [6]
7. نگهبان ايمان
در روزگار غيبت امام (عليه السلام) و طولاني شدن عصر انتظار، ممكن است شبهههائي در ذهن برخي بيايد با شياطين پنهان و آشكار به سست كردن پايههاي اعتقادي كساني به ويژه جوانان برخيزند انسان منتظر بايد در رفع شبهات و روشن كردن پوچي آنها بكوشد. در احاديث و تعاليم از اهميّت ايمان در عصر غيبت به گونههايي عجيب ياد شده است و منتظران مؤمن داراي مقام و منزلت شمشير زنان در ركاب پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) دانسته شدهاند از اين بالاتر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) آنان را برادران خود خوانده است.
8. انتظار، تمرين و رياضت
منتظران با اخلاص در مرحله تربيت نفس و خودسازي به امر ديگر پرداخته و آن دور بودن از رفاه و تن پروري است امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: درباره خروج قائم خيلي عجله داريد هان! به خدا سوگند او جامه مويين ميپوشد و نان جوين ميخورد و روزگار قيام او روزگار به كار بردن شمشير است و (جنگ با فاسدان و مفسدان و جباران) و نيز مرگ در سايه شمشير. او شبانگاهان به دردمندان و نيازمندان سرميزند و روزها به نبرد در راه دين ميپردازد. [8]
9. انتظار عدل و احسان
انسان منتظر بايد در گسترش عدل و احسان بكوشد و در معاملات و حقوق و قوانين خود عدالت را عملي سازد اگر چنين نباشد صدق اينگونه مردم در انتظار از كجا نمودار خواهد گشت؟
10. انتظار شناخت و موضع
هر عقيدهاي كه انسان در هر بارهاي دارد بايد از روي شناخت و بصيرت باشد اين مسئله در عصر غيبت بيشتر از وقتهاي ديگر اهميّت پيدا ميكند.
دختر رُشيد هَجَري شيعه معروف ميگويد: به پدرم گفتم: اي پدر، چه بسيار در عبادت خدا رنج ميبري و كوشش ميكني؟ در پاسخ گفت: دخترم، بعد از ما مردمي ميآيند كه بصيرت و شناختي كه در دين دارند از اين كوششها و رنجها افضل است. [9]
11. تحمّل و پايداري
انسانی که به درستي حق و راه حق را بشناسد، در راه آن پايداري ميكند. امام جعفر صادق (عليه السلام) از پيامبراكرم (صلي الله عليه و آله) روايت كرده: پس از شما مردمي خواهند آمد كه به يک تن از آنان اجر پنجاه تن از شما را خواهند داد، اصحاب گفتند: اي پيامبر! ما در جنگهاي بدر و اُحُد و حُنيَن با تو بودهايم و درباره ما آياتي نازل شده است؛ اين چگونه خواهد بود؟ پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) فرمود: شما اگر در شرايطي كه آنان قرار ميگيرند، قرار بگيريد آن تحمّل و شكيبائي را كه آنان دارند نخواهيد داشت. [10]
انسان در عصر غيبت بايد داراي شناختي درست و بصيرتي درخشان باشد تا بتواند اعتقاد حق را حفظ كند.
12. پيروي از خط رهبر
هنگام غيبت امام، بايد از آداب و احكام امامان پيشين پيروي كرد و راه را چنانكه آنان فرمودهاند پیمود.
امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: هرگاه زمان غيبت فرا رسيد به دستور امامان پيشين چنگ زنيد تا امام آخرين ظهور كند هرگاه روزي رسيد كه امامي از آل محمّد (صلي الله عليه و آله) در ميان خود نداشتيد، همان اماماني را كه دوست ميداشتيد، دوست بداريد و همان كسان را كه دشمن ميداشتيد، دشن بداريد و همواره در خط رهبري و ولايت حقه، جاي داشته باشيد و صبح و شام در حالت انتظار به سر ببريد تا خداوند ستاره هدايت شما را طالع سازد؛ تا خداوند صاحب دين را برساند. [11]
13. انتظار، بسيج عمومي
انتظار، يک بسيج عمومي است. مكتب تشيع علوي در عصر انتظار، پيرواني ميخواهد که از نظر قدرتهاي ايماني و روحي و نيروهاي بدني و سلاحي و تمرينهاي عملي و نظامي و پرورشهاي اخلاقي و اجتماعي و سازماندهيهاي سياسي همواره هميشه آماده باشند.
14. انتظار و ضد انتظار
نميتوان پذيرفت كه دين اسلام و ائمه طاهرين (عليهم السلام)، صبر بر ظلم و ترک امر به معروف و نهي از منكر را براي مسلمين تجويز كرده باشند. ديني كه ميگويد همه كارهاي خير و جنگ در راه خدا در مقايسه با امر به معروف و نهي از منكر مانند آب دهاني است در برابر دريايي موج خيز. امر به معروف و نهي از منكر كردن نه اجل كسي را نزديک ميكند و نه روزي كسي را ميكاهد و از همه اينها افضل و برتر گفتن سخن درباره عدل است در نزد حاكم جابر و ستمگر.
15. نقش نيروهاي مردمي
حضور نيروهاي مردمي در تشكيل حكومت امام مهدي (عليه السلام) از احاديث و تعاليم دين گرفته شده است و اين امر قابل توجّه است و منتظران در تلاشند تا نيروهاي مردمي را براي حاكميّت حكومت حضرت مهدي (عليه السلام)، آماده كرده و خود در صف مقدّم مبارزه باشند.
امام مهدي (عليه السلام) از مردم ياري ميطلبد. يكي از ياران خود را ميخواهد و به او ميفرمايد: به نزد مردم مكّه برو و بگو: اي مكيان؛ من فرستاده مهدي هستم. مهدي ميگويد: ما خاندان رحمت هستيم. ما ذريه محمّد (صلي الله عليه و آله) و از سلاله پيامبرانيم. ظالمان به ما ستم كردند و بر ما جفا روا داشتند و از هنگام درگذشت پيامبر تا امروز حق ما را از ما ستاندند؛ اكنون من از شما ياري ميطلبم. به ياري من بشتابيد. [12]
16. حضور شيعه در صحنه
شيعه بايد همواره حضور اعتقادي و اجتماعي خويش را تشكيلات سياسي و نظامي يعني در واقع حضور شيعي خويش را در صحنه تاريخ نگاه دارد تا سرانجام به هنگام ظهور در محل جريان اصلي خود قرار گيرد.
هنگامي كه قائم قيام كند، خداوند شيعيان را از همه شهرها نزد او گرد ميآورد. [13]
هنگامي كه قائم قيام كند، خداوند هر عيبي و نقصي را از شيعيان برطرف ميكند و دلهاي آنان را همچون پارههاي فولاد ميگرداند و قدرت هر مرد از آنان را به اندازه قدرت چهل مرد قرار ميدهد و آنگاه آنان حاكمان و فرمانروايان زمين و سران بزرگوار جهان خواهند بود. [14]
17. پرهيز از يأس و مبارزه با آن
لازم است كه منتظران حكومت توحيد و عدل از هيچ امري و عاملي به ويژه از طول كشيدن عصر غيبت و فزون شدن قدرت كاذب قدرتمندان جهان يأس به دل راه ندهند. «انتظروا الفرج و لاتياسوا من روح اللَّه فان احب الاعمال الي اللَّه انتظار الفرج؛ [15] چشم به راهِ رسيدن فرج باشيد و از كاركشايي و آسايش رساني الهي نوميد مباشيد زيرا كه بهترين اعمال انتظار رسيدن فرج و گشايش است از سوي خدا».
18. استقامت و شكيبائي
توصيه به صبر براي انسان منتظر به معناي لزوم شكيبائي است در مورد غيبت امام و براي رفع دغدغه خاطر و نفي تزلزل است. [16] «انتظار الفرج بالصبر عبادة؛ [17] چشم به راه فرج داشتن با صبر و بردباري عبادت است».
منابع
[1]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص128.
[2]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص126.
[3]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص135.
[4]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص140.
[5]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص130.
[6]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص140.
[7]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص366.
[8]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص354.
[9]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص130.
[10]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص131.
[11]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص133.
[12]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص307.
[13]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص291.
[14]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص37.
[15]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص122.
[16]. خلاصهاي از كتاب «خورشيد مغرب» اثر محمد رضا حکیمی، از ص 338 تا 398.
[17]. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص145.