در این سوره سه آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 3-5- 6

«و يومئذ يفرح المؤمنون بنصر الله ينصر من يشاء و هو العزيز الرحيم» [1]

و در آن روز مؤمنان خوشحال خواهند شد، به سبب يارى پروردگار،  او هر كس را بخواهد نصرت مى‌دهد و او عزيز و رحيم است.

ابى‌بصير از امام صادق (عليه السلام) روايت كرده كه آن حضرت پيرامون اين آيه شريفه «و يومئذ يفرح المؤمنون» تا آخر فرمود: «مؤمنين هنگام ظهور حضرت قائم (عليه السلام) به يارى خداوند متعال، شاد و خوشحال مى‌شوند. [2]

«وعد الله لايخلف الله وعده و لكن اكثر الناس لايعلمون» [3]

اين چيزى است كه خدا وعده كرده و وعده الهي هرگز تخلف ننمايد ولى اكثر مردم نمى‌دانند.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) به حذيفه بن يمان فرمودند:

«اى حذيفه، اگر در دنيا روزي باقى بماند، خداوند آن روز را طولانى نمايد، تا مردى از اهل بيت من حكومت نمايد و اسلام (و قوانين آن) را حاكم گرداند به درستى كه خداوند خلف وعده نمى‌كند و خداى سبحان بر وعده خود توانا است، سپس فرمود: «و الله لايخلف وعده». [4]

پي‌نوشتها:

[1]. سوره روم، آيه 4 ـ 5

[2]. الف) ينابيع الموده، ص 426 - ب) تفسير برهان، ج 4، ص 257

[3]. سوره روم، آيه 6

[4]. ينابيع الموده، ص 448

در این سوره یک آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که می‌فرماید:

«إنما انت منذر و لكل قوم هاد» [1]

ای پیامبر، تو تنها بيم دهنده‌اى و براى هر گروهي هدايت كننده‌اى هست.

زمين از حجت حق خالى نخواهد ماند.

عبدالله بن عباس مى‌گويد: پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) فرمود: من سيد انبياء هستم و على بن ابى طالب سيد اوصياء، به درستى كه جانشينان بعد از من، 12 نفرند كه هدايت كننده اقوام و مردم زمانشان مى‌باشند، اول آنها علي بن ابى طالب و آخرينشان القائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) است. [2]

پي‌نوشت:

[1]. سوره رعد، آيه 7

[2]. الف) علي و الوصيه، ص 49 - ب ) تفسير صافيف ج 3، ص 59

در این سوره دو آيه پیرامون مهدویت وجود دارد که عبارتند از آيات 22-23

«و في السماء رزقكم و ما توعدون» [1]

روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‌شود.

علامه مجلسى (قدس سره) در تفسير اين آيه شريفه از ابن عباس نقل مى‌كند كه او گفت:

(مراد از آنچه وعده مى‌دهد)، خروج حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشریف) است. [2]

«فو رب السماء و الأرض إنه لحق مثل ما أنكم تنطقون.» [3]

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همانگونه كه شما سخن مى‌گوئيد.

اسحاق بن عبدالله از امام چهارم حضرت زين العابدين (عليه السلام) پيرامون تفسير اين آيه روايتى نقل مى‌كند كه حضرت فرمود: «به درستى كه قيام قائم (عليه السلام) حق است، مانند سخنى كه با يكديگر رد و بدل مى‌كنيد (حق و حقيقت است).[4]

پي‌نوشت:

[1]. سوره ذاريات، آيه 22

[2]. الف) بحار الانوار، ج 51، ص53 - ب) اثبات الهدي، ج 7 ص 6

[3]. سوره ذاريات، آيه 23

[4]. الف) ينابيع الموده، ص 429 - ب) اثبات الهدي، ج 7، ص 130

در این سوره هشت آيه مى‌باشد که عبارتند از آيات 1-2-3-4-10- 11-12-13

«حم، و الكتاب المبين، انا أنزلناه في ليلة مباركة إنا كنا منذرين- فيها يفرق كل امر حكيم» [1]

حم، سوگند به اين كتاب آشكار. ما آن را در شبى پربركت نازل كرديم، ما همواره انذار كننده بوده‌ايم. در آن شب كه هر امرى بر طبق حكمت خداوند تنظيم مى‌گردد.

عبدالله بن مسكان از امام صادق و امام كاظم (عليهما السلام) روايت مى‌كند كه فرمودند: «خداوند تبارک و تعالى قرآن را در شب مباركى كه همان شب قدر باشد يكجا به بيت المعمور نازل فرمود، سپس در طول بيست و سه سال تدريجا بر پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله) نازل شد، خداوند متعال در شب قدر هر امرى را، از حق و باطل مقدر مى‌نمايد و آنچه رخ مى‌دهد يا بدائى يا مشيتى و يا تقديمي و تأخيرى در اجلها و روز‌ی‌ها و بلاها و أمن و أمنيت و سلامتى و عافيت و غير ذلک كه بايد روى دهد، همه را به رسولش (صلي الله عليه و آله) القاء مي‌كند و بعد از آن حضرت به اميرالمؤمنين و بعد از آن جناب به ائمه طاهرين (عليهم السلام) مى‌رساند تا مى‌رسد و منتهى مى‌شود (به خاتم الأوصياء) صاحب الزمان مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشریف) [2]

«فارتقب يوم تأتي السماء بدخان مبين يغشي الناس هذا عذاب اليم ربنا اكشف عنا العذاب إنا مؤمنون، أنى لهم الذكرى و قد جائهم رسول مبين.» [3]

منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد. همه مردم را فرا مى‌گيرد، اين عذاب دردناكى است.

(مى‌گويند) پروردگارا عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى‌آوريم. چگونه و از كجا متذكر مى‌شوند با اين كه رسول آشكار (با معجزات و منطق روشن) به سراغ آنها آمد؟

نشانه‌هاي آخرالزمان و ظهور مهدي آل محمد (عجل الله تعالي فرجه الشریف):

روايتى از أميرالمؤمنين نقل است كه بر اساس آن رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرموده: ده نشانه است كه قبل از قيامت به هر حال ظاهر مى‌شود:

1- سفياني.

2- دجال.

3- دخان.

4- دابة الأرض.

5- قيام حضرت مهدى (عليه السلام)

6- طلوع آفتاب از مغرب.

7- نزول حضرت عيسى.

8- زلزله در مشرق.

9- زلزله در جزيرة العرب.

10- آتشى كه از اعماق عدن بر مى‌خيزد و مردم را به سوى محشر مى‌راند. [4]

حذيفه يمانى سئوال مى‌كند: يا رسول الله منظور از دخان چيست؟

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) در پاسخ، آيه شريفه «فارتقب يوم تأتي السماء بدخان مبين» را تلاوت فرمود، سپس افزود: دودى است كه ميان مشرق و مغرب را پر مى‌كند و چهل شبانه روز باقى مي‌ماند، اما مؤمن حالتى شبيه زكام به او دست مى‌دهد و اما كافر شبيه مستان خواهد شد و دود از بينى و گوش‌ها و پشت او بيرون مى‌آيد. [5]

پي‌نوشت:

[1]. سوره دخان، آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4

[2]. الف ) ينابيع الموده، ص 428 - ب) تفسير جامع، ج 6، ص 283 - ج) تفسير برهان، ج 4، ص 159

[3]. سوره دخان، آيات 10 الي 13

[4]. بحار الانوار، ج 2، ص 209

[5]. تفسير نمونه، ج 21، ص 164