امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت دانیال (علیه السلام) می‌پردازیم.

حضرت دانيال (عليه السلام) از بني‌اسرائيل مدتي غايب بود و در چاهي بزرگ او را با شيري درنده زنداني كرده بودند تا آن شير او را طعمه خود سازد، پس خداوند تعالي او را حفظ كرد و به يكي از پيغمبران بني‌اسرائيل دستور داد كه غذا و آبش را ببرد و به دلیل غیبت او، گرفتاري پيروانش شدت یافت.

حضرت قائم (عليه السلام) نیز از نظر ما غايب مانده و با غيبتش گرفتاري ما بسيار شده است. دشمنان آن حضرت قصد كشتنش را داشتند ولي خداوند آن حضرت را به وسیله غیبت، حفظ و حراست فرمود.

امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت خضر (علیه السلام) می‌پردازیم.

1- خضر (عليه السلام)، خداوند عمرش را طولاني نموده و اين موضوع نزد شيعه و سني مسلم است و روايات بسياري بر آن دلالت دارد. از جمله:

در بحارالانوار به نقل از مناقب از داوود رقي روايت شده كه گفت: دو تن از برادرانم به قصد زيارت مسافرت كردند، يكي از آن دو از شدت تشنگي بي‌تاب شد به طوري كه از الاغ خود به زمين افتاد و ديگري نيز دچار زحمت گرديد ولي از جاي برخاست و نماز خواند و به درگاه خدا و پيغمبر و اميرالمومنين و امامان (عليهم السلام) استغاثه كرد و يک يک آنها را نام برد تا به نام جعفر بن محمد (صلي الله عليه و آله) رسيد و شروع به التماس كردن و صدا زدن آن حضرت کرد. ناگاه مردي را ديد که به بالينش ايستاده و مي‌گويد: جريان تو چيست؟ ماجراي خود را برايش بازگو كرد. آن مرد، قطعه چوبي به او داد و گفت: اين را بين دو لب او (دوست از حال رفته) بگذار. همين كار را كرد؛ ناگهان ديد او چشمش را گشود و برخاست و نشست و اصلاً تشنگي احساس نمي‌كند. رفتند تا قبر مطهر را زيارت كردند. چون به سوي كوفه مراجعت كردند، آن كسي كه دعا كرده بود به مدينه سفر كرد و بر امام صادق (عليه السلام) وارد شد؛ آن حضرت فرمود: بنشين. حال برادرت چگونه است؟ آن چوب كجاست؟ عرض كرد: اي آقاي من، وقتي برادرم به آن حال افتاد، خيلي غمناک شدم و هنگامي كه خداوند روح او را باز گرداند از خوشحالي چوب را فراموش كردم. حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: ساعتي كه تو در غم برادرت فرو رفتي، برادرم خضر نزد من آمد. به دست او براي تو قطعه چوبي از درخت طوبي فرستادم. سپس آن حضرت به خادم خود رو كرد و گفت: برو آن عطردان را بياور. خادم رفت و آن را آورد، حضرت آن را گشود و همان قطعه چوب را بيرون آورد و به آن شخص نشان داد تا آن را شناخت. سپس دوباره آن را به جاي خود بازگرداند. [1].

حضرت قائم (عليه السلام) نيز خداوند عمرش را طولاني قرار داده، بلكه از بعضي روايات استفاده مي‌شود كه حكمت اينكه عمر خضر طولاني شده، اين است كه دليلي بر طول عمر قائم (عليه السلام) باشد.

شيخ صدوق قدس سره در كتاب كمال الدين در حديثي طولاني از حضرت امام صادق (عليه السلام) نقل كرده كه آن حضرت فرمود:

«بنده صالح، خضر (عليه السلام) را خداوند عمر طولاني عنايت فرمود نه به خاطر نبوتي كه برايش تقدير كرده باشد يا كتابي كه بر او نازل فرمايد و نه آييني كه شرايع ديگر را نسخ نمايد و نه براي امامتي كه بندگان خود را به اقتداي به او ملزم سازد و نه اطاعتي كه بر او فرض فرمايد؛ بلكه چون در علم خداوند تبارک و تعالي  گذشته بود كه عمر قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) در دوران غيبت طولاني خواهد شد، تا آنجا كه بندگان او باور نكنند و آن عمر طولاني را انكار نمايند؛ خداوند عمر بنده صالح (خضر) را بدون سبب طولاني ساخت مگر به علت استدلال به وسيله آن بر عمر قائم (عليه السلام) و تا اينكه دليل و برهان معاندين را قطع نمايد كه مردم را بر خداوند حجتي نباشد».[2]

همچنین در كتاب كمال الدين از امام رضا (عليه السلام) روايت شده كه فرمود: «خضر (عليه السلام) از آب حيات آشاميده پس او زنده است و نمي‌ميرد تا در صور دميده شود و البته او نزد ما مي‌آيد و بر ما سلام مي‌كند، صدايش شنيده مي‌شود ولي خودش ديده نمي‌گردد و او هر جا كه نامش به ميان آيد حاضر مي‌شود، پس هر كه از شما او را ياد كرد بر او سلام كند، او هر سال در مراسم حج حاضر است، تمام مناسک را انجام مي‌دهد و در عرفه وقوف دارد، پس بر دعاي مومنين، آمين مي‌گويد و خداوند وحشت قائم ما را در هنگام غيبتش به وسيله او به انس مبدل مي‌سازد و تنهائيش را به او بر طرف مي‌نمايد. [3]

2- نام خضر (عليه السلام) بليا است و بعضي اسم‌هاي ديگري گفته‌اند. علت اينكه خضر ناميده شده ـ چنانكه از شيخ صدوق آمده ـ اين است كه بر چوب خشكي نمي‌نشست مگر اينكه سبز مي‌شد و نيز گفته شده كه هرگاه نماز می‌گذارد، اطرافش سبز مي‌شد. [4] و گفته‌اند براي اينكه او در سرزمين سفيدي بود كه به يكباره تكان خورد و از پي او سبز شد.

در نجم الثاقب روايت كرده كه حضرت قائم  به هر سرزميني كه بگذرد، سبز و پرگياه مي‌شود و آب از آنجا مي‌جوشد و چون از آنجا برود، آب فرو مي‌رود و زمين به حال خود بر مي‌گردد.[5]

3- خضر (عليه السلام) مامور به علم باطن بود. چنانكه به موسي (عليه السلام) گفت: «انک لن تستطيع معي صبرا. و كيف تصبر علي ما لم تحط به خبرا»، همانا تو هرگز همراه من صبر نتواني كرد و چگونه صبر نمائي بر آنچه نسبت به آن علم و احاطه ندراي؟

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز مامور به علم باطن است.

4- خضر (عليه السلام) وجه كارهايش آشكار نشد مگر بعد از آن كه خودش فاش كرد.

حضرت قائم (عليه السلام) نيز وجه غيبتش آن طور كه بايد مكشوف نمي‌شود مگر بعد از ظهور،

5- خضر (عليه السلام) هر سال در مراسم حج شركت مي‌كند و تمام مناسک را انجام مي‌دهد .

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز هر سال در مراسم حج شركت مي‌كند و مناسکش را به جاي مي‌آورد.

پي‌نوشت‌ها:

[1]. مجلسی، بحار الانوار، 47/138

[2]. ابن بابویه، كمال الدين، 2 / 357

[3]. ابن بابویه، كمال الدين، 2 / 390

[4]. ابن بابویه، كمال الدين، 2 / 391

[5]. نجم الثاقب، 84 .

امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت آصف (علیه السلام) می‌پردازیم.

1- حضرت آصف (عليه السلام) علمي از كتاب را داشت.

حضرت قائم (عليه السلام) نیز علوم كتاب نزدش هست .

2- خداوند آصف را مدتي طولاني از قومش غايب كرد، چنانكه در کتاب كمال الدين شیخ صدوق، مروي است .

خداوند متعال حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف)،  را نیز مدتي طولاني از نظرها غايب ساخته است.

3- با غیبت آصف، ابتلا و گرفتاري بني‌اسرائيل سخت و شديد شد .

با غيبت حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف)، نیز  گرفتاري و ابتلاي مومنين شدت يافته است.

امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت آدم (علیه السلام) می‌پردازیم.

خداوند آدم را خليفه خود در تمام زمين قرار داد و او را وارث آن ساخت و چنين فرمود: « اني جاعل في الارض خليفه» [1] ، همانا من در زمين جانشيني قرار مي‌دهم.

خداوند حضرت حجت (عليه السلام) را نيز وارث زمين و خليفه خود در زمين قرار خواهد داد، چنانكه از حضرت ابي عبدالله الصادق (عليه السلام) مروي است كه در تفسير آيه: «وعد الله الذين امنوا منكم و عملو الصالحت ليستخلفنهم في الارض» [2]، فرمود: او قائم و اصحابش مي‌باشند و هنگام ظهورش در مكه در حالي كه دست بر صورت مي‌كشد، مي‌گويد: « الحمد لله الذي صدقنا وعده و اورثنا الارض ...» [3]؛ سپاس خداوندي كه وعده‌اش را درباره ما راست گردانيد و زمين را به ميراث ما در آورد.

در حديث مفصلی آمده كه: حضرت مهدی، خروج مي‌كند در حالي كه ابري بالاي سرش سايه افكنده و در آن منادي چنین ندا مي‌كند: اين مهدي خليفه خداست، از او پيروي كنيد.

گريه آدم (عليه السلام)

از پيامبراکرم (صلي الله عليه و آله) آمده كه فرمود: آدم (عليه السلام) آنقدر بر فراق بهشت گريست تا اينكه اشک از دو گونه‌اش مانند آبراه جاري شد. [4]

از امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه آيه‌ای نازل شده كه بر اساس آن خداوند تمام اسمها را به آدم تعليم فرمود. [5]

و اما قائم عجل الله فرجه؛ خداوند آنچه به آدم آموخت به او نيز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب ديگري آموخته است، چه اينكه آدم بيست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود ـ چنانچه در حديث آمده ـ و پيغمبر اكرم (صلي الله عليه و آله) هفتاد و دو حرف از آن را آموخت و تمام اموري كه خداوند متعال به پيامبرش داده، به اوصياي آن حضرت تا حضرت قائم نيز داده است.

در خبر صحيحي ثقه الاسلام كليني از حضرت امام صادق (عليه السلام) روایت کرده كه آن حضرت، فرمود: آن علمي كه بر آدم (عليه السلام) نازل شد، ديگر برداشته نشد و هيچ عالمي نیست مگر اينكه علمش را به ارث گذاشته است، زمين بدون عالم باقي نمي‌ماند. [6]

آدم (عليه السلام) زمين را با عبادت خدا زنده كرد، پس از آنكه جنيان با كفر و طغيانشان آن را ميرانده بودند.

قائم (عليه السلام) نيز زمين را با دين خدا و عبادت و عدالت و برپايي حدودش زنده خواهد كرد، بعد از مردن آن به كفر و معصيت اهل زمين.

در بحارالانوار از حضرت ابوجعفر باقر (عليه السلام) درباره آيه: «یحي الارض بعد موتها» [7]، زمين  را پس از مرگ آن زنده مي‌سازد، آمده كه فرمود: خداوند عزوجل به وسيله قائم (عليه السلام ) زمين را بعد از مرگش زنده گرداند و منظور از مرگ آ، كفر اهل آن مي‌باشد كه كافر در حقيقت مرده است. [8]

در وسائل الشیعه درباره آيه: «يحيي الارض بعد موتها» آمده كه حضرت ابو ابراهيم موسي بن جعفر (عليه السلام) فرمود: خداوند متعال، زمین را به وسيله باران احيا نمي‌كند، بلكه خداوند مرداني بر مي‌انگيزد كه عدالت را زنده مي‌كنند و زمين به خاطر احياي عدالت زنده مي‌شود و به درستي كه اگر يک حد در زمين  بر پا شود، سودمندتر از چهل روز باران است. [9]

پي‌نوشتها:

[1]. سوره بقره، آيه 30

[2]. سوره نور، آيه 55

[3]. تفسير البرهان، 3/146 سوره زمر، 74

[4]. بحار الانوار، مجلسی، 11/204

[5]. بحار الانوار، مجلسی، 101/320

[6]. كافي، کلینی، 1 / 223

[7]. سوره روم، آيه 19

[8]. بحار الانوار، مجلسی، 51/54

[9]. وسائل الشيعه، حر عاملی، 18/308

امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت ایوب (علیه السلام) می‌پردازیم.

ايوب (عليه السلام)، هفت سال بر بلا صبر كرد ـ چنانكه از حضرت ابي عبدالله الصادق (عليه السلام) روايت شده . [1] خداوند متعال مي‌فرمايد: «انا وجدناه صابرا. نعم العبد انه اواب» [2]؛ همانا ما او را صبر كننده يافتيم، خوب بنده‌اي بسيار توجه كننده به سوي خدا.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نیز از هنگام وفات پدرش تا كنون، صبر كرده و معلوم نیست تا كي اين صبر ادامه خواهد داشت.

ايوب (عليه السلام)، يک يا دو چشمه از زمين برايش جوشيد، خداوند متعال مي‌فرمايد: «اركض برجلک هذا مغتسل بارد و شراب» [3]؛ پاي خود را محكم بر زمين بزن كه اين چشمه آبي براي شستشو و نوشيدن است.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز برايش چشمه از زمين جوشيده است. در اینجا خلاصه‌اي از آنچه قطب راوندي در كتاب الخرايج و فاضل مجلسي در بحار از كتاب الغیبة شيخ طوسي نقل كرده‌اند، مي‌آوريم.

شيخ طوسي به سند خود از ابوسوره روايت كرده که وي حضرت حجت (عجل الله تعالي فرجه الشریف) را هنگام مراجعت از كربلا در زيارت عرفه ملاقات كرده، ابو سوره مي‌گويد: آن شب راه مي‌رفتيم ناگاه بر قبرهاي مسجد سهله رسيديم، فرمود: اين منزل من است، سپس فرمود: تو به نزد ابن الزراري علي بن يحي مي‌روي و مي‌گويي، آن مالي كه چنين و چنان علامت دارد و در ... قرار دارد و با ... پوشانده شده به تو بدهد، عرض كردم: توكيستي؟ فرمود: من محمد بن الحسن هستم، سپس راه رفتيم تا هنگام سحر به نواويس رسيديم، نشست و با دست زمين را كند، ناگاه آب بيرون آمد، وضو گرفت و سيزده ركعت نماز خواند. پس از آن نزد ابن الزراري رفتم، درب را كوبيدم، گفت: تو كيستي؟ گفتم: ابوسوره هستم، شنيدم با خود مي‌گفت: مرا با ابوسوره چه كار؟ وقتي بيرون آمد، جريان را برايش گفتم، با من مصافحه كرد و صورتم را بوسيد و دستم را بر صورتش كشيد، سپس مرا داخل خانه برد و از پايين پاي تخت، كيسه را بيرون آورد. ابوسوره که زیدی مذهب بود، پس از آن، حق را شناخت و شيعه شد.[4]

ايوب (عليه السلام)، خداوند عزوجل، مردگاني را برايش زنده كرد، خداوند چنين می‌فرماید: «و آتيناه اهله و مثلهم معهم رحمة من عندنا و ذكري للعابدين» [5]؛ و خاندانش را باز آورديم و همانندشان را با آنها به او داديم، رحمتي از سوي ما و ياد آوري براي عبادت كنندگان.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز خداوند مردگاني را برايش زنده مي‌گرداند.

پي‌نوشت:

[1]. بحار الانوار، مجلسی، 12 / 347

[2]. سوره ص، آيه 44

[3]. سوره ص، آيه 42

[4]. الخرايج و الجرایح، راوندی، ، 70

[5]. سوره انبياء، آيه 84

امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف)، شباهت‌های بسیاری با انبیای گذشته دارند، در اینجا، به بیان شباهت‌های آن حضرت با حضرت الیاس (علیه السلام) می‌پردازیم.

الياس (عليه السلام )، خداوند عمرش را ـ همچون خضر (عليه السلام) ـ طولاني ساخته است ، حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف)، نيز خداوند تعالي عمرش را طولاني نموده است.

الياس (عليه السلام)ـ مانند خضر (عليه السلام) ـ هر سال به حج مي‌رود و در آنجا با هم ملاقات مي‌كنند. دليل بر اين معني اينكه در تفسير امام حسن عسكري (عليه السلام) چنین آمده: پيغمبر اكرم (صلي الله عليه و آله) به زيد بن ارقم فرمود: اگر مي‌خواهي شر آنها (كفار و منافقين) به تو نرسد و نيرنگشان در تو كارگر نيافتد، هرگاه صبح كردي، بگو: «اعوذ بالله من الشيطان الرجيم»؛ به خداوند پناه مي‌برم از شيطان رانده شده. به درستي كه خداوند تو را از شر آنها حفظ مي‌كند كه آنها شيطان هستند كه بعضي از آنها به بعضي ديگر وحي مي‌كنند.) و اگر مي‌خواهي خداوند تو را از غرق شدن و سوختن و دزد، در امان بدارد، هرگاه صبح كردي، بگو: «بسم الله ما شاء الله لا يصرف السوء الا الله، بسم الله ما شاء الله لا يسوق الخير الا الله، بسم الله ما شاء الله مايكون من نعمة فمن الله، بسم الله ما شاء الله لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم، بسم الله ما شاء الله و صلي الله علي محمد و آله الطيبين». چرا كه هر كس هنگامي كه صبح كند، سه  مرتبه اين جملات را بگويد، از غرق شدن و سوختن و دزد، محفوظ ماند و هر آنكه سه مرتبه در شب اين كلمات را بخواند، تا صبح از غرق شدن و سوختگي و دزد ايمن خواهد بود  و خضر و الياس هر سال در مراسم حج همديگر را ملاقات مي‌كنند و وقتي از هم جدا مي‌شوند، با اين كلمات جدا مي‌شوند و اين شعار شيعيان من است و با اين شعار، دشمنان من از دوستانم جدا مي‌شوند، هنگام خروج قائم آنها. [1]

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز هر سال به حج مي‌رود. [2]

الياس (عليه السلام) از قومش فرار كرد و از نظرشان غايب شد، هنگامي كه مي‌خواستند او را بكشند.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز از قوم خود فرار كرد و از ديده مردم غايب شد هنگامي كه مي‌خواستند آن حضرت را بكشند.

الياس (عليه السلام)، هفت سال غايب شد.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) هم معلوم نیست تا كي غيبتش ادامه خواهد داشت.

الياس (عليه السلام) در كوه دشواري سكونت كرد.

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نیز در حديث علي به مهزيار اهوازي مروي در كمال الدين و بحارالانوار و تبصره الولي و غير اينها آمده كه فرمود: «پدرم ابو محمد (عليه السلام) به من سفارش كرد كه مجاورت نكنم قومي را كه خداوند بر آنها غضب كرده و لعنتشان نموده و براي آنان در دنيا و آخرت ننگ و خواري است و براي آنها عذاب دردناكي است و مرا دستور فرمود كه از كوهساران جز دشوار آنها و از بلاد جز جاهاي پست را برنگزينم و خداوند ـ مولاي شما ـ  تقيه را آشكار فرمود و آن را بر من گماشت، پس من در تقيه‌ام تا روزي كه اجازه داده شود، خروج نمايم. عرض كردم: اي آقاي من اين امر كي خواهد بود؟ فرمود: هرگاه بين شما و راه كعبه، فاصله و جدايي افتاد و آفتاب و ماه جمع شدند و كواكب و ستارگان آنها را در ميان گرفتند...» [3]

الياس (عليه السلام)، خداوند متعال به دعايش، يونس پيغمبر را در حالي كه كودک بود بعد از چهارده روز از فوتش زنده كرد ـ چنانكه در حديث آمده ـ [4]

حضرت قائم (عليه السلام) نيز خداوند متعال به بركتش و به دعايش، مردگان بسياري را زنده خواهد كرد، پس از گذشت سالها از مرگشان. از جمله اصحاب كهف و بيست و پنج نفر از قوم موسي ـ كه به حق قضاوت مي‌كنند و با آن عدالت مي‌نمايند ـ و يوشع بن نون، وصي حضرت موسي و مومن آل فرعون و سلمان فارسي و ابودجانه انصاري و مالک اشتر، كه در بحارالانوار و غير آن از امام صادق (علیه السلام) روايت شده است. [5]

الياس (عليه السلام)؛ را خداوند به آسمان برد.

الياس (عليه السلام )؛ به فرياد دردمندان مي‌رسد و گمشدگان مضطر را در بيابانها و دشتها راهنمايي مي‌كند و خضر آنها را در جزاير درياها فريادرسي مي‌نمايد. اين مطلب را مجلسي (ره) در كتاب حيات القلوب نقل كرده است.

حضرت قائم (عليه السلام) نيز به دردمندان رسيدگي مي‌كند و گمشدگان را هدايت مي‌نمايد و در خشكي و دريا ـ بلكه در زمين و آسمان ـ به فرياد بيچارگان مي‌رسد و اين است فضل الهي كه به هر كه بخواهد عنايت مي‌كند.

الياس (عليه السلام)، به اذن خداي تعالي، برايش از آسمان مائده آمد، چنانكه در تفسير برهان و غير آن از انس روايت شده كه گفت:

پيغمبر اكرم (صلي الله عليه و آله) از قله كوهي صدايي شنيد كه مي‌گفت: خدايا مرا از امت رحمت شده آمرزيده شده قرار ده. پيغمبر (صلي الله عليه و آله) به آنجا رفت، ناگاه ديد پيرمرد فرتوتي هست كه قامتش سيصد ذراع مي‌باشد، هنگامي كه رسول خدا را  ديد با او معانقه كرد سپس گفت: من هر سال يكبار غذا مي‌خورم و حالا وقت آن است. ناگاه مائده‌اي از آسمان فرود آمد و هر دو از آن خوردند، او الياس (عليه السلام) بود. [6]

حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشریف) نيز برايش مائده از آسمان نازل شد.[7]

پي‌نوشت:

[1]. تفسير العسكري، 5ج  چاپ جديد، ج 19

[2]. در بيان اين كه از آثار نيكي كه به وسيله دعا حاصل مي‌شود تاسي به آن حضرت است و عمري آن جناب را كنار بيت الله الحرام ديده بود كه چنين دعا مي كرد: اللهم انجز لي ما وعدتني، خدايا وعده‌اي كه به من داده‌اي تحقق بخش و در تاييد اين مطلب روايتي است در كمال الدين از عبيد بن زراره كه گفت: شنيدم امام صادق (عليه السلام) مي‌فرمود: مردم امامشان را نمي‌يابند پس او به موسم (حج) حاضر مي‌شود و آنان را مي‌بيند ولي آنها او را نمي‌بينند.(مولف)

[3]. تبصره الولي، 781 .

[4]. و گفته‌اند: آنكه خداوند به دعاي الياس زنده‌اش كرد، اليسع بوده است

[5]. بحار الانوار، 53 / 90.

[6]. البرهان، 4 / 33 .

[7]. بحار الانوار، 52 / 67